وبلاگ دل نوشته های من
حرف دلوبلاگ دل نوشته های من
حرف دللحظه ها...
با لحظه هایی از جنس عاشقانه با اشک هایی از نوع شاعرانه
با عشقی به بزرگی بیکران با صبر هایی از جنس عاشقان
به امید دیدن ماهمان خود را زدیم به ان خیابان
که بود جای رد پایش تمام قلبم شده جایش
باید تابید...
گاهی باید افتاب بود و تابید گاهی باید باران بود و بارید
چگونه باید عشق را دید فاصله های تنهایی را درید
امدی خود قلبم شدی برایم تنها حرفم شدی
عاشقتم ای تنها اشنای من همه کسم ای بی همتای من
تنهایی..
در روز های تنهایی با زخم هایی از جنس اشنایی
با لب هایی خیس از اشک بیداری به امید یک روز دیداری
قلبم گفت فدا کن هر چه داری
بگزار فدایت کنم
در قلبم صداییست که فریاد میکشد عشقیست که بیداد می کشد
دلم بی تو بی تاب می شود لبانم بی تو تشنه اب میشود
زندگی بی تو سراب می شود چشمان خسته بی خواب می شود
بگزار فدایت کنم این جانم که تنها به امید توست که می خوانم
دلم بی تو بی تاب می شود لبانم بی تو تشنه اب میشود
زندگی بی تو سراب می شود چشمان خسته بی خواب می شود
بگزار فدایت کنم این جانم که تنها به امید توست که می خوانم