وقتی اشک چشمانت لحظه های رسیدن را شمارد وقتی دستانت شعری از جنس عشق نگارد
ان چشمان پاک را یاد تو ارد بذر محبتی در وجود تو کارد
ان همانیست که بیشتر از جانش دوستت دارد بدون یادت لحظه ای زندگیش دوام ندارد
زندگی را معنی کن برایم با کدامین سخن به سوی تو ایم
یاد تو مرحمی شد برای دردهایم خودت ببند روی زخم هایم
از لحظه های بی یار شاکیم فدای ان یار خاکیم
هر لحظه به یاد تو افتادم ان لحظه با عشق دست دوستی دادم
کاش جانم را در راه تو میدادم زیر قدم های پاک عشق می افتادم
ان لحظه که قلبم را به تو دادم به خدایم قسمی از جنس عشق دادم
وقتی قلبم برایت می تپد لحظه های بی کسی از یادم می رود
انگار زندگیست که به سویم می دود فدا اشکی که همچو سیل برای تو می رود
با وجودت لحظه ها بهشتی می شود دلم خالی از زشتی می شود
یکی خواهد رفت از این دیار کسی که به یادش افتادم هر بار
شب ها را برایت نگه خواهم داشت بیدار به پاکی عشقت خواهد گریست حتی این دیوار
منم عاشق همان یار که تمام قلبم به عشقش شده دچار